WIEM ŻE MOŻNA !!! żyć inaczej...

                                       Tekst, zawiera emocje pisane - czytać wulgaryzmy  ;-)


Lato 2002 roku. Bajeczka, ukończyłem liceum ze średnią 4,5 :) Matura napisana ze średnia 4,2 :) po wakacjach na studia do Gdańska. Ale to po wakacjach, teraz immmpreza!!! :-)
Jest piątek, tygodnia koniec i początek. Dziś na spokojnie, mała zaprawa przed jutrem. W końcu jest weekend, trzeba się odrobaczyć, odchamić. Lecę do sklepu po baterie ;)

Ok,  już sobota? Ale zleciało ;) Troszkę mam kaca, ale w moim wieku? To normalne mieć kaca w weekend :) Muszę najpierw się trochę ogarnąć, pozałatwiać kilka spraw. Zbliża się wieczór...
Zbieramy się na imprezę, każdy coś załatwia, ja z kumplem dbam o dobrą nutę, mamy otwarcie boiska, trzeba po nudnych przemówieniach burmistrza i reszty bufonów rozkręcić ten burdel! 
Wszystko stoi na miejscu, jest browar ?! Są fajeczki ?! , Jest nuta?! Jest ekipa!?  Jedziemy, jedziemy, jedziemyyyy!!!

Kurwa aż mi ciary idą po plecach, szaleństwo :) Żyć nie umierać!

Ymmm, auuuu, zaraz mi baniak pęknie... rozglądam się po pokoju... jest dobrze sprzęt stoi :)
Ciekawe kto go zebrał? :) A w dupie, ważne że jest. Idę! No ładnie, widzę że się działo, na boisku wygląda jak na wysypisku :) Idę do sklepu. Zamknięte! O cześć, chłopaki, macie jakieś faje, o jest i lekarstwo dzięki :) Co mówicie? Ja pierdole, ale jaja, nie pamiętam :)


Wiosna 2009 roku. Wstaję o godzinie 4:30, wypijam kawę do której wypalam ze cztery papierosy. Idę wymiotować. Stres, odwodnienie i oczywiście alkohol. Ok, mam ponad godzinę do pracy. Wyprowadzam psa, po drodze zaglądając na strych. Uff jaka ulga, jedno piwo zostało od wczoraj. Wypijam na dwa łyki wprowadzam psa z kolejną fają w ustach. Wschodzi słońce, trzeba się pośpieszyć. Idę do pracy. Czuje jak wszystko we mnie drży. Zaraz się rozpadnę na kawałki. Zaglądam do kieszeni, mam dychę ok kupie trzy przed pracą żeby normalnie wyglądać. Wchodzę do roboty, jest dobrze, koledzy już czekają. Zaczynamy zmianę. Tak do końca pracy tj. te 10-12h pękło jeszcze z pięć albo i więcej. Kto by to liczył.
 Wracam, z roboty. Kurwa dzień jeszcze długi skąd tu wziąć na browara. A już wiem, mam kilka asów w rękawie... 
Myślę sobie co za pojebany kraj, w pracy mnie wykorzystują, na nic nie mam kasy, niczego nie mogę sobie sprawić. Wszyscy i wszystko działa mi na nerwy! O kant dupy rozbić to życie. Wiem pojadę za granicę, chociaż nie! Tam kolejni oszuści i złodzieje. Wracam do domu.
Znowu to samo pytanie... gdzie byłeś? A gdzie mogłem być!, Zawsze to samo, daj mi spokój! Wychodzę!
Biegiem do knajpy za rogiem.
Weź tu nie pij, nikt mnie nie rozumie, całe życie pod górę! Ja pierdole jeszcze fajki mi się kończą! Ok do rana przeżyję, jeszcze tylko dwa na jutro, na rozruch. 

Jak mnie boli głowa! Która godzina, spoglądam na zegar 3:00. Ok jeszcze czas. Nie mogę zasnąć, duszno mi, wstaję pewnie już czas. 3:15! Trudno wychodzę z łóżka. Boże co ja robię! Wspaniała kobieta którą kochałem, dziś jest tylko przeszkodą! O, leży mój mały aniołek, to dla niej żyję... (córka)

Kawa, papieros, kibelek. Patrzę w lustro, ja pierdole, parodia jakaś!
Muszę coś zrobić, bo albo się zatłukę albo zdechnę w rowie. Ale najpierw otworzę butelkę. Ok już lepiej, zdecydowanie lepiej... Alkoholik? Nie ma mowy! Piwosz to ok, ale kto nie wypije...
Kilkanaście nieprzespanych nocy później. Kurde po ostatniej próbie odstawienia, myślałem że zejdę, Boże nigdy się tak nie bałem! Teraz wiem że muszę pić! Jestem już wykończony, nie mam siły. Nic mi już nie pomaga, nawet najwspanialsza rzecz jaką znam, zimne piwo na kaca, nic nie daje. Już mi nie smakuje, ale biorę dalej. Zupełnie jak bym wlewał w pusty kubeł! Wszystko jest do bani, jak ja mam ciężko!  Kurwa, normalnie dzień świstaka, 4:20, wstaje głowa mi zaraz pęknie. O dziś odmiana, lecę wymiotować jeszcze przed fajkami. Kawa, papieros,browar, papieros, pies, papieros. Boże jak ja nienawidzę swej pracy! Ale co zrobić, nie ma przyszłości! Dobra idę co zdążę po zaopatrzenie przed robotą. Staje na schodach przed domem. Słońce wschodzi, promienie działają na mnie jak na wampira... Odpalam fajkę, tfu, co za łajno z importu. Tak, oto kolejny dzień w raju!

Wiosna 2014  Pobudka 5:00 ooo przeciągam się, wstaję. Kawa, książka, pies. Ok zbieram się do pracy. Dziś piątek :) Jutro wolna sobota, napiszę kilka teksów w weekend. Fajna ta moja obecna praca, ale mimo to chcę spróbować sił na własnej działalności. Czemu? A czemu nie! Z doświadczenia wiem że żałuję tylko tych rzeczy których nie zrobiłem w czas... W sumie to ja niczego nie żałuję, staram się uczyć na błędach :). No dobra, jest jeszcze coś, dwa lata temu wymyśliłem sobie że wybuduję dom. Mały zgrabny prosty domek. Od tych dwóch lat mam już działkę z projektem i pozwoleniami, tak papierosy ją spłacają, zresztą na papierosy wydawałem więcej, ale nie mam kasy na budowę :P z etatu dość ciężko będzie się wybudować bez pożyczki...
Kredyt? Chciałem ale mi nie dali, teraz chcą dać ale ja nie chcę brać :) Aż tak mi się nie śpieszy po za tym sam będę robił większość prac. Tak nauczyłem się w poprzedniej pracy :) 
Po pracy idę na spotkanie naładować akumulatory, mam sporo bardzo pozytywnie nakręconych przyjaciół. Wieczór, oglądam film z żoną, jest miło. Mamy na razie mało czasu na takie chwile więc są one dla nas bardzo cenne. 
Sobota, piąta rano, wstaję, kawa, pies, i piszemy. Co tu mam, o ten będzie dobry. "Inny nie znaczy gorszy" Godzina siódma, wstały moje dwie panie :) jedna 31 lat druga prawie 7 :) Ok. przerywam pisanie, bo tylko ciśnienie sobie podniosę, w samotności mam spokój. Jedziemy dziś do ogrodu dendrologicznego, bardzo nam się tam podoba. Lubię naturę, żona również. Dogadujemy się ze sobą lepiej niż kiedykolwiek. Fakt, to zasługa nas obojga :) Bywają spięcia, to oczywiste, przecież nie jesteśmy troskliwymi misiami ... ale żadne z nas nie pielęgnuje już złości i urazy.
Pokulam się w trawie, a co :) ! Odebrało mi rozum? Kurwa jeszcze jak! :-D
Ok, zbieram powolutku narzędzia do skrzyneczki. Chciałem dotację na działalność ale w moim wypadku to długa droga. Dostałem doła, pewnie że mam takie dni. Ale te chwile są już bardzo krótkie. Mój przyjaciel mówi że nawet w dołku mam górkę :) Sądzę że coś w tym jest. Tak więc postanowiłem się nie poddać. Skoro nie dostanę kasy na narzędzia to będę je zbierał po trochę. Co z tego że może minie rok lub dwa. Za rok lub dwa mogę być w tym samym miejscu lub jeżeli zdecyduję chociaż odrobinę bliżej celu! Mam wybór. 

Z innej beczki, czuję rosnącą ekscytację, moja pierwsza książka będzie wydana już za kilka chwil, ebook jest już dostępny od jakiegoś czasu. Druga książka została ukończona, i jak dobrze pójdzie będzie wydana w niedalekiej przyszłości. Pisanie to takie moje kolejne hobby, pomagam sobie, kontaktując się z własnymi myślami i uczuciami, być może pomagam komuś a jak przy tym wpadnie kilka groszy to się nie obrażę  :) Co tu wile mówić, żyć nie umierać !:)

 Jak się zapewne domyślacie wszystkie te historie są moje. Tych "skrajnie różnych ludzi" dzieli siedem i pięć lat. Nie napisałem tego teksu żeby się pochwalić że osiągnąłem sukces, dla mnie sukces to podjęcie działania a nie jego efekt. Oczywiście jeszcze masa pracy przede mną, mam różne deficyty w różnych obszarach życia. Jednak praca nad sobą to już czysta zabawa...  Napisałem ten tekst aby powiedzieć wam że można! Że naprawdę kurwa można żyć inaczej! Jeżeli mogę to dedykuję go uzależnionym i nie uzależnionym. Dla tych pierwszych jako dosłowne świadectwo, dla tych drugich jako przykład, jako motywacja, że z każdego gówna można wyjść, zawodowego, finansowego, związku, czy czegokolwiek. Jak to osiągnąłem? Musiałbym przepisać obie książki i cały blog :) Nie da się tego wyjaśnić w kilka chwil. Często podkreślam że osoby uzależnione, zachowujące się bardzo destrukcyjnie mają jakby "lepszy" start do przebudzenia duchowego. Czy miałem lepszy start? Tak miałem, ale miałem też dużo do nadrobienia. Przestałem pić w wieku 26 lat, ale ten wiek był tylko różnicą miedzy rokiem bieżącym a datą urodzenia w dowodzie osobistym. Wewnątrz byłem rozpieprzonym 16-stolatkiem, który ma rodzinę i mieszkanie do utrzymania (no i psa ;) Nie byłem też odważny, niektórzy mają odwagę w pakiecie od urodzenia, ja jej nie miałem. Nie uważam się też za alfę i omegę, nie jestem ani lepszy, ani gorszy, nie jestem wybrany i potępiony. Oczywiście duża w tym zasługa żony, rodziny, grupy wsparcia, siły wyższej, oni ułatwili mi tę wędrówkę. Uwierz też że jeżeli decydujesz się na zmiany w życiu, zawsze pojawią się ludzie gotowi Ci pomóc, nie ważne co chcesz zmienić. Z wewnętrznych cech jest coś co na pewno pomogło mi na tej drodze.
Jest taka jedna rzecz która ułatwiła mi tę wędrówkę, dość szybko otwieram się na nowe. Wielokrotnie podczas tej drogi "musiałem" całkowicie zapomnieć o wszystkim czego się wcześniej nauczyłem. Wielokrotnie robiłem sobie "reset" umysłu. Wielokrotnie odcinałem linę którą już znacie z opowieści o wspinaczu.
Sądzę że będę nadal się dzielił z wami swoim doświadczeniem, zachęcam też was do dzielenia się własnym w komentarzach, to dla mnie wielka nauka.
Podsumowując, jeżeli ktoś pięć lat temu powiedziałby mi jak będzie wyglądać moje życie za te 60 miesięcy, powiedziałbym mu żeby zmienił dilera lub lekarza ( w sumie czy to dziś różnica ;)? )
Weź sobie to do serca, nie ważne czy chcesz ratować swoje życie, czy realizować marzenia! Jeżeli zdecydujesz się działać, uczyć i rozwijać z pogodą ducha na ramieniu i pokorą w sercu, też możesz być za pięć lat, później czy szybciej w miejscu którego sobie teraz nawet nie wyobrażasz :) Powodzenia! Aquarius